Terbanglah aku sang
camar hina
Mencari singgahan
andainya kau sudi
Menghampa kasih di
taman hati
Selama ku puja kini
jadi nyata
Sayang hanya untuk
seketika
Sayapku terluka
ditimpa bencana
Tinggallah di sini
aku sendiri yang sengsara
Aku tau diri ini
bagai menggapai bintang di langit
Tersingkir jatuh
tiada pernah kau peduli
Rapuhnya cinta patah
terlukai di ranting hampa
Pedih terluka tiada
siapa yang mengandalkan
Kini terbuktilah
cinta dan kasihku
Umpama pungguk
merindukan bulan
Tak mungkin tercapai
hasrat dalam hati
Walaupun harus aku
tunggu
Seribu tahun lagi
....
Biarpun menderita
biarpun sengsara
Aku rela menjadi
mangsa yang lain
Akan ku simpan di nurani
ini
Kenang-kenangan
hingga akhir hayatku
Tidak ada komentar:
Posting Komentar